Footsteps

ks. Stanisław Urmański

ks. Damian Pukacki

O św. Szymonie Gorliwym i św. Judzie Tadeuszu wiemy bardzo niewiele... poza tym, że byli przyjaciółmi Chrystusa. To właśnie dlatego ich głos, rozchodzi się po całej ziemi, jak śpiewamy dziś słowami psalmu. (ks. Wojciech Woźny)

ks. Wojciech Woźny

Św. Jan Paweł II nazywany był Papieżem Solidarności. Nie tyle ze względu na ruch społeczny noszący tę nazwę, co samą ideę solidarności, która wywodzi się wprost przykazania miłości. "Jeden drugiego brzemiona noście" - te słowa Apostoła są podstawą do rozumienia, czym jest solidarność. Dziś, w czasie pandemii, wezwanie do solidarności brzmi szczególnie mocno. (ks. Michał Kwitliński)

W wigilię wspomnienia św. Jana Pawła II, rozważmy jego wezwanie, by "otworzyć drzwi Chrystusowi". Ewangelia (Łk 12, 35-48) podpowie nam jakimi Chrystus chciałby nas zobaczyć. (ks. Wojciech Woźny)

Pan Jezus mówi tłumom, że to co mówimy szeptem, będzie rozgłaszane z dachów. To wezwanie do odpowiedzialności za słowa. Rozwaga, aby nie zaszkodzić, ale przede wszystkim odwaga, aby głosić Ewangelię. Taką odwagę miał Jan Paweł II, który w czasie ŚDM Denver powiedział "Nie czas teraz wstydzić się Ewangelii (por. Rz 1, 16), ale czas głosić ją na dachach (por. Mt 10, 27). (ks. Michał Kwitliński)

Jezus w dzisiejszej Ewangelii zachęca uczniów, żeby odkryli piękno Bożej mocy ukryte w ich działaniach apostolskich (por. Łk 10, 17-24). Wczorajsze święto, rocznica założenia Opus Dei przypomina o pięknie ukrytym w zwyczajności. Jak odkryć to piękno? Jak zamienić codzienność w dzieło sztuki? (ks. Wojciech Woźny)

ks. Adam Sołomiewicz

Pan Jezus opowiada nam przypowieść o ojcu, dwóch synach i winnicy (por. Mt 21, 28-32). Pokazuje, że dzięki pokorze, zawrócenie z drogi na manowce jest możliwe. Pomoże nam w tym wieczorny rachunek sumienia. (ks. Wojciech Woźny)

W liście do Filipian św. Paweł wzywa nas, byśmy mieli w sobie te same dążenia i pragnienia, które miał Pan Jezus. Podkreśla znaczenie pokory, która oznacza m.in. oczyszczenie intencji, aby wszystko czynić z miłości, a nie dla próżnej chwały. (ks. Michał Kwitliński)

Chrystus pyta: "Za kogo uważają mnie ludzie? (...) A wy za kogo Mnie uważacie?" (Mk 8, 27-35). Powinniśmy przeżywać zwykłe, codzienne wydarzenia jako odpowiedź na to pytanie. (ks. Wojciech Woźny)

Ewangelia o robotnikach w winnicy mówi nam o miłosierdziu Boga, ale też o skarbie jaką jest każda chwila mojego życia. Czy z własnej winy nie próżnuję na rynku, jak w popularnej ostatnio piosence: "Nie mam na nic czasu, bo oglądam seriale..." Czy doceniam skarb, jakim jest możliwość pracy w winnicy Pana już od pierwszej godziny? (ks. Michał Kwitliński)

Faryzeusze nie potrafią docenić piękna jakie nasze życie niesie ze sobą, bo nie potrafią kochać z głębi serca (por. Łk 5, 33-6, 5). Gdy dajemy Bogu i innym to, co mamy najcenniejszego, potrafimy też cieszyć się życiem bez obaw, że po drodze ulegniemy egoizmowi. (ks. Wojciech Woźny)

Św. Paweł mówi, że wiara daje poznanie Boga, ale jest ono niejasne, "jakby w zwierciadle", dopiero w Niebie zobaczymy Boga "twarzą w twarz". Tym niemniej, wiara pozwala nam choć w części odpowiedzieć na pytania, na które rozum bez jej światła odpowiedzieć nie może. (ks. Michał Kwitliński)

Zapowiedź Męki wywołuje protest Piotra. Nie rozumie, że Pan Jezus nie zapowiada swojej klęski,lecz zwycięstwo, ale mówi jasno, że ma ono wielką cenę i wymaga ofiary. Pan Jezus upomina więc Piotra, i każdego z nas, abyśmy nie bali się podjąć wysiłku i wyrzeczenia, aby ocalić to co najważniejsze, swoją duszę. (ks. Michał Kwitliński)

26 sierpnia każdy z nas może odsłonić obraz Matki Bożej na Jasnej Górze. Dzięki naszej pobożności maryjnej możemy odkryć Jej troskliwe spojrzenie. (ks. Wojciech Woźny)

Pan Jezus pyta uczniów, co o Nim mówią "na mieście". Ale jeszcze ważniejsze jest dla Niego to, kim jest dla swoich uczniów. Odpowiedź Piotra jest zarazem wyznaniem wiary. Jego wiara jest wystarczającą podstawą aby, mimo swoich słabości, stał się fundamentem Kościoła. (ks. Michał Kwitliński)

Św. Maksymilian oddał swe życie za drugiego człowieka 14 sierpnia 1941 r., zajmując miejsce skazanego niewinnie na śmierć Franciszka Gajowniczka. To było podsumowanie całego życia pełnego poświęcenia dla bliźnich z miłości dla Chrystusa. (ks. Michał Kwitliński)