Argos

Iedereen aan de bak, dat was kortweg de belofte van de Participatiewet. Wie kan werken, moet aan een baan worden geholpen. Ironisch genoeg zitten nu meer mensen met een arbeidsbeperking thuis en kampen sociale ontwikkelbedrijven met grote financiële tekorten. De sociale ontwikkelbedrijven zijn allang niet meer de sociale werkplaats van voorheen: plekken waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt eenvoudige handarbeid doen. In veel opzichten lijken ze op een gespecialiseerd uitzendbureau, bedoeld om mensen die niet zelfstandig aan een baan kunnen komen de arbeidsmarkt op te helpen. Een kleine minderheid van de sociaal ontwikkelbedrijven schrijft nog zwarte cijfers. Het overgrote deel staat in het rood of zelfs dieprood, blijkt uit recent onderzoek van de branche. Sinds de komst van de Participatiewet zijn de beschikbare budgetten namelijk aanzienlijk lager, terwijl de tijd, aandacht en energie die het kost om de doelgroep aan het werk te helpen niet minder zijn geworden. Veel gemeenten vullen de teko

Huisartsenpraktijken barsten uit hun voegen. Steeds meer taken belanden namelijk op het bordje van de eerstelijnszorg: denk aan lichte GGZ-problemen, maar ook veel taken die vroeger in het ziekenhuis plaatsvonden. In hun eentje kunnen ze dat niet meer aan. Moderne huisartsen bestieren daarom een heel team aan ondersteunend personeel, maar plek om die te huisvesten hebben ze vaak niet. Zo’n zeventig procent van de huisartsen ervaart hierdoor problemen, bleek eerder dit jaar uit een onderzoek van de Landelijke Huisartsenvereniging. Hun praktijken zijn te krap en op de oververhitte vastgoedmarkt zijn nauwelijks alternatieven te vinden. Praktijkhouders lopen tegen hun grenzen aan bij het aannemen van personeel, het opleiden van huisartsen en ook het aannemen van nieuwe patiënten.

Kernenergie staat weer helemaal op de agenda. De Britten willen in de komende tien jaar acht nieuwe kerncentrales bouwen en ook de Nederlandse regering ziet een rol voor kernenergie om de uitstoot van CO2 terug te dringen. In het regeerakkoord spraken de coalitiepartijen af de huidige centrale bij Borsele langer open te houden en daarnaast stappen te zetten voor de bouw van twee nieuwe kerncentrales. De vraag wat we doen met het radioactieve afval krijgt minder aandacht. Nederland wil in 2050 klimaatneutraal zijn, maar de deadline voor een permanente ondergrondse opslag is gesteld op 2130, over meer dan honderd jaar dus. Is dat verantwoord? En zijn de opties die nu op tafel liggen –opslag in zoutkoepels, kleilagen en graniet - wel realistisch? Duitsland kampt met de gevolgen van instabiele zoutmijnen, waardoor lekkende vaten kernafval die er in de vorige eeuw zijn opgeslagen, moeten worden verplaatst. Een miljardenproject dat tot nu toe weinig succes heeft gehad. Argos over de zoektocht naar een veilig

Hij was als eerste aanwezig op de rampplek met de MH17 en maakte daar de iconische en bekroonde foto van de verkoolde overblijfselen van het landingsgestel van het vliegtuig. Sindsdien volgt hij de clash tussen Oost en West in landen uit het voormalige Warschaupact. Pierre Crom, Nederlands-Frans fotograaf en ‘visueel onderzoeker’ is nu weer even in Nederland, maar was in Kiev toen de Russen op 24 februari de aanval inzetten op Oekraïne. Hij volgt de ontwikkelingen in het land sinds Rusland in 2014 de Krim bezette. Crom focust zich niet alleen op Oekraïne, maar op alle Oost-Europese landen die (nog) geen lid zijn van de NAVO en/of de Europese Unie. Hij probeert de effecten van de invloed van zowel Rusland als het westen in die landen te analyseren en te vangen in beelden. Dat werk is te zien op zijn website subjectio.org [LINK]. Crom maakt zich zorgen over de uitstraling van de oorlog in Oekraïne in landen als Bosnië, Servië en Montenegro. Landen op een geopolitiek kruispunt, waar ook het westen soms de d

De lijst met gedocumenteerde gebreken is lang, blijkt uit een intern rapport in handen van Argos. Een gedetailleerde beschrijving van een ernstige crisis op de IC, op het hoogtepunt van de coronapandemie. Hoewel de situatie sindsdien is verbeterd, hebben verpleegkundigen van de IC-afdeling alle vertrouwen verloren in het ziekenhuisbestuur. Ze willen dat de raad van toezicht en de inspectie harder ingrijpen. Hoe kon de intensive care van een middelgroot ziekenhuis afzakken tot een afdeling waar de patiëntenzorg zo ernstig in gevaar kwam dat de IC eigenlijk dicht moest, maar vanwege de covid-crisis toch openbleef? Waar mogelijk patiënten onnodig zijn overleden en meldingen over medische incidenten niet goed zijn afgehandeld. Waar de groep van intensivisten als eenheid ‘ernstig disfunctioneert’ en waar zelfs de meest basale omstandigheden ontbraken die voor Nederlandse intensive care afdelingen gelden. Sprekers -Jan Klein, emeritus-hoogleraar veiligheid in de zorg, verbonden aan de TU Delft. -Jan Bakker, hoogl

Door de oorlog in Oekraïne zijn we ons er opnieuw van bewust dat ze er nog steeds zijn en welke gevaren ervan uitgaan: kernwapens. Negen landen beschikken erover, waaronder Pakistan. Hoe dat land een nucleaire macht werd en welke rol Nederland daarbij speelde, is nooit helemaal opgehelderd. Vrijgegeven diplomatieke berichten van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken lichten een tipje van de sluier op. Het gaat om de affaire rond Abdul Qadeer Khan - in Pakistan gevierd als ‘vader van de Pakistaanse atoombom’, in Nederland gebrandmerkt als atoomspion. Khan werkte in de jaren zeventig bij het bedrijf Urenco in Almelo, een bedrijf dat via de ultracentrifuge-technologie verrijkt uranium produceert, dat nodig is voor de opwekking van kernenergie maar dat ook gebruikt kan worden voor het maken van een atoombom. Argos maakte er een aantal spraakmakende uitzendingen over, toch is de spionageaffaire niet helemaal opgehelderd. Heeft Nederland inderdaad Khan zijn gang laten gaan op verzoek van Washington,

Vorig jaar maakte Argos een uitzending over geschiedenisstudent Daan den Braven die passages uit zijn eigen onderzoek terugzag in een boek van terrorismewetenschapper Beatrice de Graaf. De Universiteit Utrecht vond een onafhankelijk onderzoek niet nodig. Waarom eigenlijk niet? En heeft de Universiteit zorgvuldig gehandeld nadat vraagtekens zijn gezet bij de wetenschappelijk integriteit van deze hoogleraar? Verder spreken we met het Promovendi Netwerk Nederland (PNN) over de positie van jonge onderzoekers, die geconfronteerd worden met inbreuken op de gedragscode. Vijf procent van de 1600 ondervraagde promovendi zegt wel eens geconfronteerd te zijn met intergriteitsschendingen. Toch vinden die maar mondjesmaat hun weg naar de commissie die zich voor de universiteit over zulke kwesties buigt. Ga naar Vpro.nl/Argos voor een uitgebreid achtergrondartikel over deze kwestie, inclusief het vergelijkingsdocument tussen boek en scriptie. Daar is ook de reactie van de Universiteit Utrecht te lezen.

Woensdag mag er weer gestemd worden voor de gemeenteraden. Gemeenteraadsleden mogen op hun beurt nieuwe wethouders voor de komende vier jaar benoemen. Alleen vallen die wethouders steeds vaker voortijdig uit. Van burnouts tot moties van wantrouwen, genoeg redenen om te (moeten) stoppen. In 2021 haakte een recordaantal van 199 wethouders voortijdig af. De werkomstandigheden van de bestuurders zijn verre van ideaal. Zo krijgt 40% van alle wethouders wel eens te maken met intimidatie, bedreiging of verbale agressie. Daarnaast is het wethouderschap een stuk complexer geworden door een toename aan taken en verantwoordelijkheden. Waarom zou iemand nog wethouder willen worden? En hoe is het om wethouder te zijn? Vier wethouders delen hun ervaringen met Argos.

Terwijl de meeste melkveehouders zich zorgen maken over hun toekomst en er vooral gesproken wordt over afname van het aantal koeien, steekt multimiljonair Kees Koolen zijn geld in het opkopen van boerenbedrijven en landbouwgrond. Koolen was eerder investeerder en directeur van hotel-website Booking.com. Zijn ambitie nu: de grootste koeienboer ter wereld worden. Hoe staat het met die ambitie? Waarom investeert deze succesvolle ondernemer in een sector die alleen maar krimpt? Is landbouwgrond een lucratief beleggingsobject voor investeerders? En wat zijn de gevolgen voor de boeren? In de studio een gesprek met Sergio Nieto Solis van The Investigative Desk. Hij deed samen met Tomas Vanheste onderzoek naar Vreba Melkvee, het bedrijf van de familie Van Bakel uit het Limburgse Vredepeel, dat samenwerkt met investeerder Kees Koolen. Vreba behoort tot de grootste ontvangers van Europese landbouwsubsidies. Dragen die subsidies bij aan het doel om de landbouw duurzamer te maken? Het artikel over Vreba verschijnt zat

Als Cheyenne acht jaar oud is, gaat ze wat nachtjes uit logeren. Althans, dat is wat haar verteld wordt. In werkelijkheid wordt ze die dag uithuisgeplaatst. Ze komt terecht in een jeugdzorginstelling, en dat zal zeker niet het laatste adres zijn waar Cheyenne gedurende haar kindertijd zal komen te wonen. Een veiligere en stabielere woonsituatie. Dat is het uitgangspunt van jeugdzorg wanneer een kind uithuisgeplaatst wordt. Toch weten we dat veel uithuisgeplaatste kinderen niet op eenzelfde locatie blijven wonen, maar vaak van plek naar plek moeten verhuizen. Bijvoorbeeld omdat ze geen aansluiting vinden in het pleeggezin, of omdat de instellingsplaats maar tijdelijk is. ‘Ik denk dat de meeste kinderen te maken hebben met doorplaatsen’, zegt Kinderombudsman Margrite Kalverboer. Het aantal doorplaatsingen loopt uiteen. Sommige kinderen verhuizen één keer, maar anderen wel twintig. Doorplaatsingen zijn schadelijk voor de ontwikkeling van kinderen, komt uit studies naar voren. Waarom wordt er dan toch zoveel do

Twee Afghaanse zussen, Spoozhmay en Storai staan op 23 augustus  2021 aan de rand van het afwateringskanaal bij het vliegveld van Kabul. Ze hebben bijna ‘Holland spot’ bereikt, waar Nederlandse militairen evacués verder helpen richting het evacuatievliegtuig naar Nederland.  Kabul is 8 dagen eerder in handen gevallen van de Taliban. Op het laatste moment durft zus Storai niet door het met rioolwater vervuilde kanaal te waden en blijft achter. Spoozhmay, die een Nederlands paspoort heeft, komt de volgende dag aan in Nederland, Storai, met een Afghaans paspoort, keert terug naar haar ouderlijk huis in Kabul. Beide zussen hadden kort daarvoor een schriftelijke bevestiging van Buitenlandse Zaken dat ze geëvacueerd zouden worden. Maar als Storai twee maanden later alsnog weet te ontkomen naar Abu Dhabi en een aanvraag doet voor een visum, ontkent Buitenlandse Zaken dat ze ooit op een evacuatielijst heeft gestaan. De dertigjarige Storai was vrouwenrechten activist in Kabul en werd bedreigd door de Taliban. Enkele

De grondleggers van het Team Internationale Misdrijven (TIM), voormalig staatssecretaris van Justitie Fred Teeven en oud-teamleider Martijn van de Beek, zijn kritisch over de werkwijze van het TIM op dit moment. Zij zeggen dat de politie en het openbaar ministerie veel meer kunnen doen om Nederlandse IS-verdachten te vervolgen voor misdrijven tegen de Jezidi-bevolking.  Teeven en Van de Beek hadden tussen 2003 en 2006 samen de leiding bij de opsporing en vervolging van oorlogsmisdadigers uit diverse delen van de wereld - Teeven als officier van justitie, Van de Beek als politieleider van het TIM. Drie weken geleden meldden diverse onderzoeksorganisaties in Argos dat meerdere Nederlandse IS-leden mogelijk betrokken zijn geweest bij de ernstige misdaden in 2014 tegen de Jezidi-bevolking in Noord-Irak. Komende week, op 17 februari, is er een rondetafelgesprek over de situatie van de Jezidi’s, Kamerleden worden bijgepraat door experts.

De Saoedische inlichtingendienst heeft in Nederland betaald voor anti-Iraanse demonstraties en een omstreden satellietzender in Rijswijk. Ook is er in ons land gespioneerd tegen mogelijke tegenstanders. Dat blijkt uit onderzoek door Argos, de Deense publieke omroep DR en het Noorse NRK.  Details staan in geheime politiedocumenten uit een rechtszaak in Denemarken tegen drie kopstukken van de separatistische Arabisch-Iraanse beweging ASMLA. Zij zijn schuldig bevonden aan spionage en financiering van terrorisme in Iran, in samenwerking met en betaald door de Saoedische inlichtingendienst. Een presentator van het tv-station in Rijswijk werd vorig jaar veroordeeld omdat hij terreuraanslagen had gecoördineerd in Iran.  Het zijn de laatste ontwikkelingen in wat gerust een proxy-oorlog tussen twee aartsrivalen uit het Midden-Oosten op Europese bodem genoemd kan worden. En waarbij in Nederland ook al een dode viel. Zaterdag meer in Argos.  Lees meer in het dossier op argosonderzoekt.nl

Een man wordt dood aangetroffen in zijn bad. Een vrouw die in het huis verblijft, probeert bij binnenkomst van de politie te vluchten en wordt gearresteerd. Toch concludeert de politie dat nader onderzoek niet nodig is, de man zou een natuurlijke dood zijn gestorven.  Het oordeel van de schouwarts ter plaatse is dat de man waarschijnlijk is overleden aan een gescheurde aorta. Dat blijkt echter niet te kloppen. De man had geen gescheurde aorta, blijkt uit een contra-expertise op verzoek van nabestaanden. En er zijn meer vreemde omstandigheden. Enkele dagen na de vondst van het dode lichaam wordt er ingebroken in het huis van de man en verdwijnt zijn attachékoffertje. Koen Voskuil, misdaadjournalist van het Algemeen Dagblad, deed maandenlang onderzoek naar de zaak en doet in een 8-delige podcast verslag van zijn bevindingen. Wie is de vrouw die in het huis van de dode man verbleef? Heeft zijn dood en het beperkte politieonderzoek hiernaar te maken met zijn verleden bij de militaire inlichtingendienst? De eer

Afgelopen zomer erkende de Tweede Kamer de misdaden van terreurbeweging Islamitische Staat tegen de Jezidi’s als genocide. Waarschijnlijk zijn daar ook Nederlandse IS-ers bij betrokken. Wordt de Jezidi-gemeenschap actief benaderd om hun getuigenissen veilig te stellen, zoals voormalig minister Stef Blok in 2020 aan de Kamer beloofde? Op 3 augustus 2014 viel terreurgroep Islamitische Staat de regio Sinjar binnen in Noord-Irak. Duizenden Jezidi’s vluchtten de berg op, waar ze in de val liepen van IS-strijders. Jezidi-vrouwen werden tot slaaf gemaakt, hun kinderen gekidnapt en opgeleid tot jihad-strijders - de mannen werden gedood. Argos ging op zoek naar overlevers in Sinjar. Wat merken zij van de Nederlandse belofte om actief op zoek te gaan naar getuigenissen ten behoeve van toekomstige strafprocessen? En hoe werkt dat in praktijk?  In de studio reageert Michiel van Nispen, Tweede Kamerlid SP. Een reportage van journalist Thijs Broekkamp en Argos-redacteur Ellen van den Berg, met medewerking van Khalid Ba

Als jeugdbeschermer Esmay de opdracht krijgt om het gezag van moeder Helena over haar uithuisgeplaatste kinderen te beëindigen, krijgt ze twijfels. Is er wel voldoende gewerkt aan terugplaatsing? Tegen het plan in van haar werkgever, de jeugdbeschermingsorganisatie, probeert ze er alles aan te doen om de kinderen in de buurt van hun moeder te houden.Volgens de richtlijnen moet er na een uithuisplaatsing snel worden toegewerkt naar terugplaatsing. Hoe gaat dit in de praktijk? En weten we eigenlijk wel hoe het er voorstaat in Nederland? We vroegen cijfers op, we hoorden verhalen van ouders en kinderen, en spraken met vele deskundigen. Krijgen kinderen die uit huis zijn geplaatst wel voldoende kans om weer bij hun eigen ouders te wonen? Al twee jaar doet Argos onderzoek naar uithuisplaatsingen. In lijn met vele rapporten en onderzoeken constateerden we dat er rondom uithuisplaatsingen veel misgaat. Een tekort aan personeel, lange wachtlijsten en een gebrek aan rechtsbescherming frustreren eerlijke kansen voor ou

Op zes januari is het precies een jaar geleden dat een woedende menigte het hart van de Amerikaanse democratie bestormde. Fanatieke Trump-aanhangers breken door de politielinies bij het Capitool en dringen tot diep in de kantoren van de Senaat door. Een politieke schokgolf die zich nu, een jaar later, nog altijd laat voelen. De Nederlandse Christiaan Triebert is onderzoeksjournalist bij de New York Times en lid van het Visual Investigations Team. Een groep verslaggevers, editors en technici die zich specialiseren in het minutieus reconstrueren van nieuwsgebeurtenissen op basis van openbare bronnen: video, social media, geluidsfragmenten, etc. Vanaf het moment dat de protesten bij het Capitool uit de hand lopen, schiet het team in actie. Ze stellen uren aan videomateriaal veilig, archiveren conversaties op twitter, facebook, telegram en andere chatkanalen. Een enorme bak data waarin ze in de maanden die volgen graven op zoek naar antwoord op vragen: hoe georganiseerd was deze geweldsuitbarsting? Wel

Mensen zonder verblijfspapieren die ons land moeten verlaten, maar dat niet doen, komen vaak in vreemdelingendetentie terecht. Officieel is zo’n centrum geen gevangenis, maar in praktijk worden vreemdelingen die wachten op uitzetting wel aan hetzelfde regime onderworpen. Volgens hulpverleners is de manier waarop mensen zonder verblijfspapieren in vreemdelingendetentie worden behandeld zeer schadelijk. Dat schreven Amnesty International, Dokters van de Wereld en de Nationale Ombudsman al – en inmiddels heeft ook De Nederlandse Vereniging voor Psychiaters (NVvP) een brandbrief gestuurd naar Den Haag. Mensen die in vreemdelingendetentie vastgehouden worden om ze te kunnen uitzetten worden volgens de NVvP te makkelijk, te vaak en te lang en voor straf in isolatiecellen geplaatst. Dat kan ernstige psychische en gezondheidsschade opleveren. Desondanks verandert de praktijk nauwelijks, signaleert onder meer het Meldpunt Vreemdelingendetentie, dat deze week een gloednieuw rapport naar buiten bracht waar

Jarenlang werkte hij met hart en ziel voor Vrij Nederland, tot hij in 2019 ontslagen werd, omdat het weekblad ter ziele ging en de redactie gedecimeerd. Onderzoeksjournalist Harm Ede Botje ging niet bij de pakken neerzitten, maar wierp zich samen met zijn eveneens ontslagen collega Mischa Cohen op het schrijven van een politieke biografie van een van de meest besproken mannen in dit land, Thierry Baudet. Dat boek, Mijn meningen zijn feiten, verscheen ruim een jaar geleden. Daarna ontrolde zich een bijna Shakespeariaans drama rond Baudet en zijn Forum voor Democratie, waar Botje en Cohen van binnenuit verslag van bleven doen. Baudet jaagt vanaf de flanken een groeiend gevoel van wantrouwen aan in de samenleving ten opzichte van de overheid en de ‘mainstream media’. Hoe ga je als onderzoeksjournalist met dat onbehagen om? Want kritisch zijn en verslag doen van dingen die mislopen of doelbewuste fouten, doe je als journalist niet om de democratische rechtsstaat omver te werpen, maar juist om die rechtsstaat te

Afgelopen zomer protesteert de transgendergemeenschap tegen de problemen in de Nederlandse transgenderzorg. In media krijgen de activisten de ruimte om hun zorgen en grieven hierover te uiten. Ze pleiten voor een fundamenteel andere inrichting van de zorg. Maar voor mogelijke keerzijden of afwegingen binnen dit thema is volgens critici weinig ruimte in de Nederlandse media. Argos Medialogica besloot de transgenderzorg te onderzoeken naar aanleiding van een opiniestuk in het NRC Handelsblad. Mediasocioloog Peter Vasterman betoogde daarin dat de journalistiek niet breed en kritisch genoeg zou berichten, bijvoorbeeld over de mogelijke rol van sociale invloeden bij de keuze van jongeren om in transitie te gaan. Een discussie die volgens Vasterman in het buitenland wel wordt gevoerd, maar in Nederland nauwelijks aandacht krijgt.  Volgens transactivisten verspreiden media door aandacht te besteden aan die kritische vragen juist transhaat. In hoeverre betekent dit dat je er als journalist niet over moet publiceren